Toporem w serce

akjawelaz · Bywalec

Chyba tutaj jet najlepsze miejsce na pisanie o tym spektaklu.
Zaczynając od początku już przy samym wejściu słyszymy monotonnie powtarzającą się frazę "kim jesteś czlowieku".Na środku sceny siedzi Mariusz Ostrowski w stroju rzeźnika, oddzielony od nas folią, z tyłu za drugą warstwą folii stoi zespół muzyczny.Mariusz Ostrowski pokazał w tym monodramie swój talent wokalny i ogromne pokłady energii.Mimo, że głównym i właściwie jedynym elementem scenografii jest stół patologiczny to według mnie idealnie pasuje to do całości.Aktor biega w rytm rockowych melodii, strzela krwią ze strzykawki w folię a następnie rozcina juą skalpelem. Piosenki przeplatane sa fragmentami Chimerycznego lokatora, które dają sporo do myslenia. Widzimy świat przedstawiony oczami neurotyka, który pyta "co świadczy o nas?"...no właśnie ...co świadczy o nas?

*Anna* · Nowicjusz

Słyszałam dobre opinie o tym przedstawieniu, ale raczej nie pójdę...
Kiedyś czytałam Topora i nie miałam nic przeciwko, do momentu kiedy w jednym z opowiadań (tytułu nie pamiętam) natknęłam się na opis przyrządzania (bodajże w Chinach) potrawy z... żyjącej ryby, ze wszystkimi szczegółami i okrucieństwem.
Jakby autor czerpał przyjemność z tego co przelewa na papier.
Było to już ładnych kilka lat temu, ale tak uraziło moje uczucia, że do dziś nie mogę zapomnieć. Od tego czasu pożegnałam się z twórczością Topora.
Podpadł mi niewybaczalnie.

akjawelaz · Bywalec

TOpor jest...hmmm.....dośc specyficzny. I też miałam mieszane odczucia przy czytaniu opowiadaniu o krojeniu ludzkiej łydki na szynke.Jednak jakoś udało mi się do niego przekonać

cyniczna_lisica · Nowicjusz

ejjj... ten spektakl to coś dla mnie w sam raz chyba xD hahahaha